"Nikt cię nie słyszy'

Znasz to?
Żyjesz snem
I kiedyś się budzisz
Tak po prostu

Bezsilna zapada się w swój świat
Jak każdego innego dnia
Nie bierze słów serio
Które nauczyciel mówi apatycznie

Bezradnie zabłądziła i szybko
Śnieg wpada przez okno do klasy
Ona zawsze upada niżej
Dopóki dzwonek nie podniesie jej spojrzenia

Nikt cię nie słyszy
Nikt cię nie widzi
W wieży z lodu rozchodzi się twój krzyk o pomoc
Nikt cię nie słyszy
Nikt cię nie widzi
W lodowej wieży walczysz całkiem sama
Każdy tutaj zamarza
Każdy tu przegrywa

Bezbronna leży w łóżku i płacze
Za dużo presji z każdej strony
Rodzice się kłócą
I nikt nie potrafi dokończyć tej gry
Świat stoi w miejscu a jej robi się zimno
Ma strach przed mówieniem
Nie znosi już więcej spojrzeń szkolnych kolegów

Nikt cię nie słyszy
Nikt cię nie widzi
W wieży z lodu rozchodzi się twój krzyk o pomoc
Nikt cię nie słyszy
Nikt cię nie widzi
W lodowej wieży walczysz całkiem sama
Każdy tutaj zamarza
Każdy tu przegrywa

Nie rozmawia już więcej
Bo nikt jej nie rozumie
Jej nadzieja umiera
Bo zima nigdy nie odejdzie

Ma dość ciągłej gry
Ma dość uczucia nienawiści
Wybucha - wybiega na zewnątrz
Potyka się o śnieg i lód
I krzyczy do Boga: "Możesz mi wybaczyć?"

Nikt cię nie słyszy
Nikt cię nie widzi
W wieży z lodu rozchodzi się twój krzyk o pomoc
Nikt cię nie słyszy
Nikt cię nie widzi
W lodowej wieży walczysz całkiem sama
Każdy tutaj zamarza
Każdy tu przegrywa